Ryga

fot. październik 1996

Zamek inflanckiej gałęzi zakonu krzyżackiego (wcześniej był to Zakon Kawalerów Mieczowych) nad Dźwiną został zbudowany w latach 1330-54. Twierdza była siedzibą mistrzów inflanckich. Wzniesiono go poza murami Rygi, w pobliżu wcześniej istniejącego szpitala św. Ducha, po tym gdy mieszczanie zburzyli poprzedni zamek krzyżacki stojący w centrum starego miasta. Był to zamek typu konwentualnego, wzniesionego na planie czworoboku. Pierwotnie posiał trzy kondygnacje i spore piwnice. Mury zbudowano z piaskowca. W przyziemiu znajdowały się pomieszczenia gospodarcze, wyżej: kaplica, kapitularz, dormitorium, komnaty mistrza. Posiadały one sklepienia krzyżowe lub gwieździste. Najwyższa część stanowiła tzw. waffenstockwerk czyli zbrojownię. W 1484 roku mieszczanie zniszczyli także i ten zamek. Po porozumieniu w Wolmarze zobowiązali się odbudować zamek w ciągu 6 lat, jednak prace trwały znacznie dłużej, bo do roku 1515. Dodano wtedy dwie szerokie okrągłe baszty w narożach: św. Ducha i Ołowianą. 5 marca 1562 roku Gotard Kettler (mistrz inflancki w latach 1559-1561, książę Kurlandii i Semigalii w latach 1561-1587) na zamku złożył hołd przedstawicielowi króla Polski. Do 1621 roku obsadzony przez polską załogę zamek był rezydencją namiestnika króla Polski. W 1582 roku na zamku rezydował król Stefan Batory. W 1682, w czasie szwedzkich rządów na zamku, we wschodnim skrzydle urządzono arsenał. Od XVIII do XX zamek był siedzibą rosyjskiego generała-gubernatora. W 1818 roku przedzamcze połączono z zamkiem głównym i zaadoptowane na komnaty carskie. W latach czterdziestych XIX wieku podwyższono budowlę o czwartą kondygnację. Kolejny remont przeprowadzono w latach 20. i 30. XX wieku, którym kierował architekt Eugen Laube. W roku 1918 zamek stał się siedzibą prezydenta Łotwy a w 1938 roku - parlamentu łotewskiego. Od 1995 ponownie jest rezydencją prezydenta Łotwy a w starej części mieści się Łotewskie Narodowe Muzeum Historii.

więcej: www.history-museum.lv