Bran

Zamek Drakuli.

Zamek odwiedza wielu turystów, którzy chcą ujrzeć legendarną już siedzibę wampira z Siedmiogrodu. Miejsce miało być inspiracją dla irlandzkiego pisarza Brama Strokera, który tu właśnie usytuował swego bohatera - Drakulę. Pierwowzorem wampira był najprawdopodobniej piętnastowieczny hospodar wołoski Wład Palownik, słynący z brutalności. Jego związek z zamkiem w Branie nie został jednak potwierdzony. Przypuszcza się, że mógł tu spędzić kilka dni jako więzień. Tak naprawdę jego siedzibą był nieco mniej atrakcyjny wizualnie Zamek Poenari.

Pierwszy drewniany zamek wzniósł na przełęczy w Branie dobrze nam znany Zakon Szpitala NMP w ok. 1212. Nazwano go od imienia fundatora, rycerza zakonu - Dietrichstein. Budowla stanęła na 60 m skale, skąd zakon sprawował kontrolę nad traktem granicznym między Transylwanią a Wołoszczyzną. W XIV w. zamek przeszedł na własność Sasów siedmiogrodzkich, niemieckich osadników w Siedmiogrodzie, jednak w 1370  został zniszczony podczas najazdu tureckiego.

W 1377 król Węgier Ludwik Węgierski zezwolił z Braszowa na odbudowę twierdzy, która miała być punktem celnym między Wołoszczyzną a Transylwanią. Nową budowlę wzniesiono z kamienia i cegły w stylu gotyckim. Zamkiem i jego dobrami zarządzał możny mianowany przez króla węgierskiego, najczęściej był to hospodar siedmiogrodzki. Na początku XV w. zamek przeszedł w posiadanie hospodara wołoskiego Mirczy Starego, a w 1440 twierdzę przejął węgierski wojewoda siedmiogrodzki Jan Hunyady, który pokonał Turków w okolicach Branu.

W 1619 zamek spłonął, został jednak odbudowany z rozkazu księcia siedmiogrodzkiego Gábora Bethlena. Wówczas m.in. został ozdobiony attyką o widocznych nawiązaniach do sztuki polskiej za sprawą tzw. jaskółczego ogona - zazębień przy łączeniu elementów budowli. Pod koniec XVII w. twierdza przeszła w ręce Habsburgów. Za ich rządów znaczenie obronne jak i handlowe zamku zdecydowanie zmalało. Jednak w 1723 twierdza została odrestaurowana.

W 1920 roku mieszkańcy Braszowa na czele z burmistrzem Karlem Schnellem podarowali zamek królowej Marii, żonie króla Rumunii Ferdynanda I. Stało się to po włączeniu Siedmiogrodu do Rumunii. Wtedy to czeski architekt Karel Liman przebudował zamek na letnią rezydencję. Po abdykacji króla Michała w 1947, zamek przejął komunistyczny rząd Rumunii. Po remoncie w 1956 otwarto go dla zwiedzających. W 2006 rząd Rumunii zwrócił zamek Dominikowi Habsburgowi, najmłodszemu synowi księżniczki Ileany, który wystawił go na sprzedaż. Niestety nie znalazł się chętny na kupno. Prób sprzedaży zamku przez rodzinę Habsburgów było kilka. Ostatnia znana mi obniżona cena zamku wynosiła 59 mln euro.