Wojanów-Bobrów

gmina Mysłakowice

fot. lipiec 2009

Pałac w Bobrowie, części Wojanowa, wznosi się nad lewym brzegiem rzeki Bóbr. Ukryty wśród drzew jest mało widoczny z drogi. Drogę do niego otwiera umieszczona na osi fasady i głównego wejścia, poprzedzona długą aleją, trójprzelotowa brama, zwieńczona po bokach rzeźbami lwów, trzymających kartusze herbowe. Zespół pałacowy składa się z pałacu, kaplicy, mauzoleum, 3-skrzydłowych zabudowań gospodarczych oraz resztek parku.Według niepotwierdzonych informacji, w Bobrowie około 1450 roku miał istnieć zamek – strażnica „Boberstein”. Miał on strzec przeprawy przez Bóbr. Został spalony przez husytów około 1428 roku. Jego lokalizacja nie jest znana, nie przeprowadzono badań archeologicznych, które mogły potwierdzić informacje o istnieniu zamku. Była tu zlokalizowana wieża rycerska, po której do dziś można odszukać pozostałości z okalających ją murów.

Obecny pałac wzniesiono na ruinach renesansowego dworu. Pod koniec XV wielu właścicielem posiadłości był Anton Schoffa po jego śmierci odziedziczył go jego syn Wolfganag. Od roku 1598 lub 1607 majątkiem zarządzał Nickel von Zedlitz,  który prawdopodobnie wybudował w miejscu dzisiejszego pałacu renesansowy dwór. Mury tej dawnej rezydencji nadal są widoczne w budowli istniejącego do dziś pałacu. Była to budowla kamienna, o kształcie prostokąta z krótszym bokiem zwróconym w stronę rzeki. Po wojnie trzydziestoletniej, kiedy dwór został zniszczony, około połowy XVII wieku, nastąpiła przebudowa zamku. Carl Christoph von Zedlitz odsprzedał zamek w 1662 roku Anie von Nostitz. Kolejnymi właścicielami byli Jezuici, którzy nabyli posiadłość prawdopodobnie za długi byłych już właścicieli. Od 1737 do 1776 roku właścicielami była rodzina Schaffgotschów. W 1776 roku, w wyniku licytacji, Bobrów został sprzedany za 10 tysięcy talarów jeleniogórskiemu kupcowi Danielowi von Bachus. Był on już wówczas posiadaczem posiadłości Wojanów i Dąbrowice. W 1825 roku właścicielem dóbr stał się Karol Sigimund von Rothkirch. Następnym posiadaczem w 1836 roku za 24 460 talarów stał się Ernestyna von Kockwitz (wg innych danych było to panieńskie nazwisko pani von Rothkirch). Około roku 1894 według planów berlińskiego architekta Paula Roetgera nastąpiła generalna przebudowa pałacu. Wówczas właścicielem był Hans Rudolf von Decker.
Pałac pozostał w rękach rodziny Deckerów do 1921 roku. W 1934 roku posiadłość przejęli ponownie Rothkirszowie. Sprzedali ją Sierstorpffowi von Franken, który to odsprzedał ją rządowi III Rzeszy. Założono w nim ośrodek szkoleniowy SA.

Po 1945 roku pałac zajmowany był przez Armię Radziecką. Kolejno istniał w nim ośrodek dla uchodźców politycznych z Grecji, dom poprawczy, ośrodek kolonijny, PGR, SKR, Inspektorat OC z Jeleniej Góry, który wykorzystywał zabudowania gospodarcze. Od końca lat 60 XX wieku pałac i jego zabudowania były nieużytkowane i nieremontowane. Zaczęły popadać w ruinę. Rozbiórka dachu w latach 1972-1973 spowodowała gwałtowne zniszczenie pałacu. W 1994 roku cały zespół nabyło Stowarzyszenie Polsko-Niemieckie Promocji, Odbudowy i Utrzymania Historycznych Wartości Zabytków, Kultury i Tradycji Śląska, założone przez Gunthera Artmanna.

więcej: www.boberstein.com