Uniejów

gmina Uniejów

fot. lipiec 2005

Zamek powstał w latach 1360-65 z inicjatywy Jarosława Bogorii Skotnickiego. Do 1796 r. stanowił jedną z rezydencji arcybiskupów gnieźnieńskich. Wieża zamkowa pełniła oprócz funkcji obronnych rolę więzienia. W 1422 r., z rozkazu papieża Marcina, mieli tutaj być więzieni arianie i husyci. W 1525 zamek został zniszczony przez pożar. Jego odbudowę i rozbudowę w 1534 r. przeprowadził starosta arcybiskupi Stanisław z Gomolina. W latach 1639-45, staraniem prymasa Jana Wężyka i Macieja Łubiańskiego, zamek został przebudowany w stylu późnorenesansowym. Nad bramą wjazdową wmurowane są dwie tablice z herbami: Wąż - arcybiskupa Wężyka i Pomian - Łubiańskiego. W 1704 r. zamek został spustoszony przez wojska saskie, a w 1736 r. strawiony przez pożar. Częściowa restauracja, powstrzymująca proces dewastacji, została przeprowadzona z inicjatywy arcybiskupa Krzysztofa Szembeka w 1745 r. Po upadku Powstania Listopadowego, w 1836 r., zamek wraz z tytułem hrabiowskim dostaje w nagrodę za stłumienie polskich wojsk pod Ostrołęką carski generał Aleksander Toll. Po I wojnie światowej zamek przechodzi w posiadanie władz polskich. Pierwszym użytkownikiem było prawdopodobnie Liceum Polskie. Później mieścił się w zamku prywatny pensjonat. W czasie okupacji i po II wojnie światowej obiekt został znacznie zdewastowany. Służył jako magazyn zbożowy i składnica nawozów sztucznych. W roku 1954 został objęty całkowitą opieką konserwatorską. Prace konserwatorskie zostały przeprowadzone w latach 1956-67. Wokół zamku jest położony rozległy park o powierzchni 37 ha, założony w drugiej połowie XIX wieku.

więcej: www.zamekuniejow.pl